Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της.
Ένας χρόνος δύσκολος για την πατρίδα και όλους τους Έλληνες.
Άλλος ένας χρόνος γεμάτος ψέματα και υποκρισία, αφού όλοι αυτοί που κόπτονται
για το καλό, τόσο της Πατρίδας, όσο και των ιδίων των Ελλήνων, αρνούνται
πεισματικά να πουν την αλήθεια, και να δηλώσουν με θάρρος πως ΔΕΝ τους ενδιαφέρει
τίποτε από όλα αυτά, παρά μόνο η καρεκλίτσα τους, και ο παχυλός μισθός τους. Όλοι
μας αυτές τις μέρες αισθανόμαστε την ανάγκη να κάνουμε, και να λάβουμε μια ευχή
.Ευχές πολλές και διάφορες . Ευχές που κρύβουν όμως την ελπίδα ,και κάτι
διαφορετικό . Όλοι μας, έχουμε την ανάγκη γι αυτό το διαφορετικό, για μια
καινούργια ελπίδα . Ελπίδα που, πραγματικά θα γεννηθεί κάτι μέσα μας . Ελπίδα
που, πραγματικά θα κάνει τους Έλληνες να σηκώσουν το κεφάλι, και να
χαμογελάσουν ξανά.
Αλήθεια για πόσους γεννήθηκε ο Χριστός πραγματικά μέσα μας ?
Αλήθεια πόσοι ευχόμαστε έτσι γιατί πρέπει ?
Όπως και να χει, κλείνοντας η φετινή χρονιά, θέλω κι εγώ να
ευχηθώ ο ερχομός του νέου έτους, να γεννήσει αυτό το κάτι καινούργιο μέσα μας .
Αυτό, που θα είναι πραγματικά ικανό ,να φέρει το χαμόγελο και την προκοπή .
Ικανό να πάρει κάθε τι άσχημο και να το κάνει όμορφο .Ας έρθει και ας έχει ότι
όνομα θέλει . Για άλλους Χριστός ,για άλλους τύχη, για κάποιους άλλους πολιτική
? Όπως και αν το λένε, αυτά που μας ενώνουν, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που
μας χωρίζουν.
